Lyrics

										Παιδί μικρό
τον πόλεμο παιχνίδι της αλάνας,
τα δάκρυα σου προσμονή
που μύριζαν χαρά,
Για ένα χάδι 
μυρωδιά αγαπημένης μάνας,
και όνειρα ταξίδια σου
στου αύριο την στεριά. 

Βόλεψες την ανάγκη σου 
και νόμιζες πως ζούσες,
Άφησες την ανάσα σου
θολούρα στο γυαλί

Να μην κοιτάς, να μην μπορείς
πως ήταν σαν γελούσες,
και κρύφτηκες στο πρέπει σου
και στην υπομονή.

Παιδί μικρό
σε σώματα παλιά και γερασμένα,
που μέσα στο σκοτάδι του
πεινά και έχει βραχεί,
Νανούρισμα δεν έτυχε 
ν’ ακούσει από κανένα,
και στη σιωπή του  έστρωσε
στρώμα να κοιμηθεί…